Os monólogos de Manolo

A VIDA.ESE CÚMULO DE MENTIRAS.


Queridos amigos,nestas festas que acaban de pasar,deime conta dun desgraciado feito.Resulta que os Reis Magos non existen,nin Papá Noel.Os que nos deixan os regalos son nosos pais.¡HAY QUE JODERSE!.Toda vida vivindo engañado.Dende logo os nosos pais non teñen sentimentos,joder.Vaia desilusión.


Pois ben,despois deste descubrimento,fíxenme a seguinte pregunta.¿En que mais nos engañarían nosos pais?.


¿Será verdade que existe o "coco" ou o "Home dó saco"?.Pois estou empezando a dudalo.¿Será verdade que si nos masturbamos quedaremos cegos?.Pois partindo de que a masturbación ten que ser un entrenamento,nunca un vicio,direivos que ahí tamén nos mentiron.


¿E en qué mais nos mentiron?.Bufff,vouvos a numerar algunhas.


Dende que nacimos,vivimos engañados.E nosos pais eran os principais responsables.Non dubidaban en recurrir a calquer mentira con tal de conseguir os seus obxetivos.


Por exemplo,a hora dá comida.Si tí non querías comer,intentaban facerche creer que a cuchara coas papas era..."un avión".¡Vaia similitude mais acertada!.De feito creían que o único que lle faltaba para ser creíble era o sonido dó motor.E ahí os vías...BRRRRRRRR.


Claro.E que pensaban:"Si o neno non quere comer un pouco de papas...seguro que come un avión".


Ademais facíante responsable da boa alimentación de tóda a familia.:"Esta por papá,esta por mamá,esta po la tía,esta po lo abó,ésta po la prima dá Coruña.O sea,tiñas que comer tí por todos.
 A veces as súas mentiras conseguian o contrario do que se propoñían.Por exemplo para conseguir que durmíramos inventaron as nanas.Que igual a música era apropiada,pero a letra ¡JODER,HAÍ SI QUE O BORDARON!.


Coma aquela que decía:"Duermete niño,duermete ya,que viene el COCO y te comerá"...E tí;"¿Como?,¿Que vai vir quen?.O sea,que despois desta información,¿Tí queres que durma?...E claro,pasábaste toda a noite cos ollos coma platos.E tí decias:"Joder,xa que vai vir o Coco...¡Po lo menos que me pille desperto"!

Cando nos levaban ó médico,tamén recurrían ó engaño.E decíanche cousas como:"Tontiño,si non che vai doer..." Ademais decíanche:"Xa verás como o médico,cando acabe,vaiche dar unha piruleta".


-"¿Unha piruleta?,¡Dixéralo antes!.¡Rápido!,¿A qué espera?. Corte todo o que queira,e sin anestesia".

Cando acababa a consulta,o médico decíache:"Toma CHAVALOTE.Esto é pa tí".E o que che daba era un pauiño có que che examinara a garganta.E por riba,túa nai:"¿Qué se dí?


-"¿Qué se dí?...ROÑOSO.¿Qué fixestes có resto dó helado,CABRÓN.?.


¿Qué esperaban que dixéramos?."Jo,o que vou a fardar nó colexio con este pauiño"


E os compañeiros:"Tío,que enrrollado é o teu médico,un pauiño.¡QUE JUAI!"."Cámbiocho po la miña video consola".


E as rapazas:"¿Déixasnos xogar co teu pauiño?".Bueno,esto aínda mo siguen preguntando agora...

Outra técnica que usaban os maiores para engañarnos,era a de asociar algo que non nos gustaba nada con algo que nos gustaba moito.


Con ésta idea inventáronse os xogos educativos.E que.¡Váia manía con que aprenderamos xogando!.Que si o balón de playa mapamundi,os lápices coa tabla de multiplicar,o puzzle de España por provincias...
 Nosos pais tomaban nota desa idea de asociar algo bó con algo malo e sorprendíanche decindo cousas como:"Vamos xogar a recoller o teu cuarto".


-"¿Vamos xogar a recoller o teu cuarto?.Eso é como si lle dís a mamá;vamos facer ó amor mentras planchas".Que non home,que hay cousas que non poden ser.

E para acabar,a frase coa que os pais poñían fín a todas as nosas preguntas.


-"Papá.¿Por qué as nenas son tan raras?".


-"Cando seas grande,xa o entenderás".
 BUENO,POIS HASTA EN ESO NOS MENTIRON.