Os relatos de Guany

Novo relato da nosa querida colaboradora, Guany, no que nos fala da delincuencia, dos galegos e de " Pata de pau ".

Cousas da nosa costa.
Esta última semana, houbo acontecementos destacables pola nosa terriña, que non deixan impasible a ninguén.

O primeiro deles, ocorrido en Camariñas coa detención de certas persoas. Certamente, lamentable.

A ninguén nos gusta que os nosos veciños aparezan nos medios de comunicación por tales feitos. Somos xente orgullosa, tanto da nosa terra como dos seus habitantes e hai una especial sembiose entre os nosos pobos mariñeiros cos que tanto nos identificamos os camelláns porque compartimos unha maneira de vivir.

Os galegos temos fama de xente honrada e traballadora; poderíase dicir que alí donde viven deixan a súa sinal, normalmente eloxiable.

Parece que alguén perdeu a cabeza nos últimos anos. Para calquera persoa con certos principios, é moi dificil entender que, por unha vida acomodada, se asuma tan alto prezo (a destrucción de familias enteiras nas que algún membro está afectado desa auténtica epidemia, que está padecendo a sociedade).
Á xente que protagoniza estas noticias, compadézoos neste momento porque non lle desexamos o mal a ninguén pero quen me conmove, verdadeiramente, e a súa familia, que anda coa cabeza inclinada sen ter culpa ningunha e diríalle que hai outras fórmulas diferentes de benestar como poden ser a de durmir coa concencia tranquila.

A outra noticia está no extremo oposto: enorme esperanza polo cariz que parece levar o asunto das piscifactorias nos pobos que non a queremos.

Como, sabiamente, di o noso Man particular, haberá que esperar para celebrar o evento como corresponde.

Tamén festexaremos o fracaso de todos aqueles que contaban cun bo pastel á costa dos nosos terreos, alegando, estúpidamente, que viñan a paliar o desemprego local, como se fósemos imbéciles.

Se a noticia se confirma, vailles quedar unha cara de rodaballo de moito cara..llo.

Aos de Camelle non nos gustan os piratas, sobre todo aquela que leva tempo como abandeirada dese porco plan.

Consideramos que se gañou, co seu esforzo inútil, o sobrenome de "Pata de Pau", como diría Sabina.