Os relatos de Guany

Hai de todo...

Dalgún xeito, é unha prolongación do relato anterior porque a miña curiosidade sobre esa lenda que veño oindo desde pequena (a picaresca da xente para provocar naufraxios) foi satisfeita polo amigo Karavich -graciñas-. Omitín, entón, as últimas accións piratas destes anos, feitas sobre pequenas naves que tamén naufragaron na nosa costa aínda que tiveron unha resonancia proporcional á dimensión dos accidentes, que, por sorte, foi menor.

Cando vin nos informativos nacionais que, literalmente, se invadía un iate embarrancado, arrancando de raiz todo aquilo que poidera ser útil, sentín vergoña allea. Para máis "inri", os autores parecián carecer dunha necesidade aparente a xulgar por algúns signos externos que indicaban, o que se di, un bo estatus. Feitos deste tipo fan pensar que seguimos tendo reminiscencias primates a pesar de vestirnos con roupas de Adolfo Domínguez.

Á xente parecen gustarnos os tópicos : o catalán, individualista e tacaño; o andaluz : dicharacheiro, superficial, sociable..... e os galegos temos fama de traballadores, vergoñosos, introvertidos e desconfiados. Non me gustaría que se nos engadira o adxectivo de rateiros porque esas actuacións son casos illados. A idea que temos dos homes do mar é ben diferente da que deron estes personaxes.

Outra situación lamentable, ao meu parecer, foi aquela na que algúns desexaban a chegada doutro Prestige (momento televisado, tamén) porque unhas indemnizacións substanciosas compensaban todo o desastre. As explicacións que lle vexo é que , ás veces, non pensamos o que dicimos, somos imbéciles ou uns irresponsables totais. Coa mentalidade de pan para hoxe e fame para mañán producíuse, por exemplo, a sobreexplotación mariña, pensando que os recursos eran ilimitados.


Non hai que espremer moito o cerebro para decatarse de que o planeta non é infinito e, por agora, non temos outro no que vivir (tampouco más adiante porque aínda que a ciencia dea pasos de xigante, non parece viable que, no suposto de atopar unha segunda terra, haxa aeronaves para transportar á humanidade ata alí). Polo tanto, esta é a que temos e deberíamos ter máis respecto cara a ela.


Non vou repetir o que está dicindo habitualmente a xente experta no tema sobre o futuro que nos espera de continuarmos nesta liña de desprezo ao noso ecosistema. Algúns vaticinan unha subida do nivel do mar como consecuencia dos desxeos polares, que asusta a calquera. Prefiro pensar que esaxeran, pero deberíamos tomarnos máis en serio o asunto e tirar ao contedor do lixo ideas tan insensatas como aquela de que volva outro Prestige, por exemplo, e que a palabra "sostible" non sexa só parte dun discurso.