Os monólogos de Manolo

OS TOCAPELOTAS(capítulo III)


Bueno,amigos,deixamos a vida estudiantil do noso común amigo,e basámonos nesta ocasión no resto dá súa vida,a modo de resumen,por que si tiveramos que contar todas as peripecias deste elemento,esto tería mais capítulos que un culebrón venezolano.

Agora vamos a centrarnos ná súa vida adolescente e posterior madurez.


Pois resulta que este tipo,ademais de todas a virtudes que posee,tamén se fai có posto de representante dá SGAE en Camelle.Por exemplo,nunha festa calquera:
-Oes,que ben o fan estes dó grupo CICLÓN

-Sí,pero as cancións non son deles,ademais dudo,moito de que canten eles.

-¿Por que dís eso? oh

-Elojo,tí non ves que o micrófono dá cantante fáltalle ó cable.

-Vai oh.
 E non soio eso,sinón que si che toca telo como amigo,pódeche arruinar mais de un ligue que tuveras por sorte conseguir.Por exemplo:
-Qué tía.¿Vamos a dar un paseíño po lo muelle para ver o reflexo das estrelas e dá lúa nas cristalinas augas deste porto?

-Bueno,si hay que ir,irase,pero eu prefería que fixeramos outra cousa,ademais.¿E necesario que o teu amigo veña con nós?.Téñoche que avisar que nesto dó sexo eu son moi tradicional,e non me van os rollos raros.

-Que vá muller,non te preocupes,que éste é como si non estuvera,ademais a mín gústame que me vexan facelo,dáme mais morbo.

-Bueno,si non vai molestar vamos logo,e dache a vida que eu vou mais quente que a chimenea dó Pichón,si nón iva a ir contigo tu madre.

Total,que debido a un repentino ataque de estupidez por parte do teu amigo,éste non para de facerche preguntas,e claro,tes que deixalo por imposiblle,có consiguiente enfado dá fémina que che tocou en sorte esa noite.
-¿Pero tí non eras o que che daba morbo que che miraran mentras o facías?

-Joder,sí.Pero unha cousa e que che miren e outra moi distinta é que che fagan mais preguntas que no programa ¿QUIERES SER MILLONARIO?.Ademais de saber como sabes de que os homes non podemos facer dous traballos a vez.
E así irá a túa vida amorosa durante a adolescencia,mentras teñas como amigo a este individuo.Deixará constantemente a túa hombría en entredicho.


Logo pasamos a outra etapa da súa vida que é a época dó SERVICIO MILITAR,o cal non vai por ser declarado inutil ou por ser excedente de cupo,anque él se empeñe en decir que non vai por que non quere,que ó servicio militar soio van as persoas vulgares.


Logo,coñece a unha tipa,e o pouco tempo pídelle que se case con él y ela ACEPTA,señal que,unha de duas,ou ela lle falta unha fervedura ou él está forrado de pasta.

A cuestión e que deciden casar e xa vos podedes imaxinar ná Iglesia,con todos os invitados e Don Eulogio como oficiante:
-Queridos hermanos,nos encontramos hoy aquí,para unir en santo matrimonio a........

Tocapelotas Redomado,¿Quieres a esta futura desgraciada como lejítima esposa...

-Pare,pare...,Esta boda ten que ser única,po lo tanto Don Eulogio,métase nó papel,sinta o que dí,ten que ser mais convincente,a ver déixeme a mín que lle vou a decir como é,que para algo recibín clases de teatro na miña época de estudiante.
Total,que se mete nó altar e acaba casando a que iba a ser a súa muller có cura,que xa hay que ter pelotas.


Aclarado o lío,e facendo vida matrimonial,claro,a muller aínda sin saber como,QUEDA EN ESTADO.
-AY,Toca,creo que estou preñada.

_Por favor muller,non seas vulgar,estarás embarazada por que empreñar soio empreñan as bestas.
Bueno,sea como sea,a cuestión,bastante embarazosa por certo,foi que tiveron varíos fillos e menos mal que éstes pasaron olimpicamente dél o longo dos anos.


E sin mais queridos amigos,chegamos a hora da súa morte.Despois de velalo toda a noite,chegou a hora do enterro,e alí congregou a bastante xente,(familiares directos e persoas destas que non faltan a ningún enterro).Soio cando o iban a meter nó nicho,se deron conta de que o cadaver se quedara esquencido ná casa.FLIPANTE.

Así que hasta hora dá sua morte foi Tocapelotas.
 Pero o conto non acaba ahí,resulta que nó epitáfio que reza no seu nicho dí:
NON ESTOU MORTO,ESTOU REPRESENTANDO Ó PAPEL DE ROMEO NÓ ÚLTIMO ACTO DE ROMEO Y JULIETA...POR CERTO,ESA PUTA CREO QUE ESTÁ TARDANDO DEMASIADO...

Bueno queridos amigos,chegamos o final da vida de este tío e vos os preguntaredes.¿Donde podo atopar semellante xoia?.Pois eu vo lo direi:

O tío non anda moi lonxe,de feito acostumbra a escribir comentarios neste blog có pseudónimo de ANÓNIMO.Non por que queira agochar a súa identidade,que vá, é por que pensa que o Sr ANÓNIMO,foi un gran escritor que dominou con maestría a maioría das artes.

GRACIAS E HASTA A SEMANA QUE VEN.