Os monólogos de Manolo

O COLEXIO(y III)


A nosa época de estudiante,queirámolo ou non,marcounos para toda a vida.Por que foi nesta época cando empezaron a aflorar sentimentos que ata daquela non sabiamos que os tíñamos.


Unha das cousas que mais nos marcou de por vida durante esta época foi O MATERIAL ESCOLAR.


Sí porque,¿vos pensades que Leonardo Da Vinci iba a ser o mesmo,si de pequeno pintara con rotuladores CARIOCA?...Pois nón;por que nó cole enséñanche que si mezclas amarelo con azul sae verde,si mezclas azul con bermello,sae morado...Ben,cos CARIOCA dá igual que colores mezclaras que o resultado iba a ser o mesmo...MERDA...Color MERDA.


Ademais cós CARIOCA comprobamos por vez primeira o que é a ESTAFA.Porque ná caixa poñía ó seguinte:


"CARIOCA,CAIXA DE 24 COLORES"...E eso era mentira.Había 23,porque ún era o blanco,e ése non pintaba...E algún decía:-"E que o blanco póñeno para pintar sobre superficies oscuras"...E nón.Mira,tí fas unha raia con ese rotulador sobre unha cartulina negra e é como si a raia a fixera...pois...MARADONA...Non quedaba nin rastro.


E tí seguías pensando:"E que igual poñen para mezclar.Claro,mezclas blanco con vermello e sae rosa"...Mira,tí mezclabas blanco con vermello e saía MERDA...Así que déixate de historias.

Pero bueno,a mais grande estafa que sofrimos na nosa época escolar foi,sin dubidalo:A GOMA DE BORRAR BOLÍGRAFO.Sí,esa que era como unha lixa dó quince.Que claro que borraba ó bolígrafo...Coño,e o papel,e o pupitre,e si te entusiasmabas un pouco,podíache borrar hasta o dedo...


Sí,si.Tuven eu un compañeiro ná clase,que se fugou dá mesma,a base de fregar ná parede coa dita goma...

Ademais,si digo que nos marca,é verdá.Por exemplo...O primeiro piercing,fixémolo nó cole...¿Quen non se grapou nunca un dedo?...Eu aínda teño a marca.

Pero,en serio.Donde mais nos marca o material escolar é na condición social.Si,sempre había un cabrón que tiña o milloriño.Na miña clase ese neno chamábase Arturo.Éste tiña os pais en Suiza ou en Francia,agora non me acordo,e claro,tíñaslle aquelo que non chegaba a ser envidia,pero parecíase bastante.


E tí chegabas a clase,despois das vacacións de Nadal,que era cando aproveitabas para renovar o material escolar,e enseñábaslle a todos o téu afialapiz metálico con dous buratos para afiar,por certo que o grande,aínda non sei hoxe para que carallo era.


Derrepente,Arturo sacaba un afialapiz de coloriños con forma de Micky Mousse,o que había que sodomizar para sacarlle punta o PLASTIDECOR.


E derrepente decías tí:"Espera,espera"...e tí ibas e sacabas o teu boli BIC de CATRO COLORES.Mais dunha vez preguteime eu:¿catro colores para qué?.Vale.O azul para escribir,o negro para subraiar,o bermello para correxir,pero ¿o verde?...Pois para dar envidiaaaaaaaaa...


Pero claro,chegaba Arturito e sacaba o seu boli de dezaoito colores que era como un chourizo de gordo,e o tío asqueroso aínda decía:


_Ayy...É tan grande que non sei donde o vou meter...


_Pois...Aprende de Micky Mousse...guapo....

Pero eu recoñezo que Arturo trouxo a clase,o último grito en inxeniería escolar:"O ESTUCHE DE DOUS PISOS".


_Joder,Arturo,déixanolo ver.


E todos arredor dó pupitre.E tí preguntábaste:¿Qué pode haber na planta baixa?.


Porque os estuches de dous pisos eran como unha navalla suiza;tiñan mil accesorios e ningún servía para nada.Por exemplo:A lupa de plástico,que servía...para ver borroso:Oes,que tí preguntábaste,¿Cal é o principal obxetivo de ésta lupa?,¿Deixarnos choscos?.Non,para eso está ó compás...


Claro que os fabricantes decían:-E que este estuche para os nenos non pode levar nada que corte ou pinche.


Xa está,unhas TIXEIRAS.E efectivamente,poñíanche unhas tixeiras de punta redonda que nin pinchaban nin cortaban,que eran unha merda.Que querías cortar papel e éste poñíase po lo medio.


Pero eso sí,o CARTABÓN afiado que te cagas,que si non o collías con coidado,podíaste cortar o dedos.E a ESCUADRA tamén...


Pero había unha cousa extraña en todos os estuches.Un artiluxio inquietante,sí era unha regla que tíña unha forma como de media roda,que nunca soupemos moi ben para que era.-Oes Arturo,¿e esto?,¿para que sirve?,¿para debuxar iglús?.Non o sei,pero a través de él,vese mellor que a través dá lupa.


Non home non,é un TRANSPORTADOR DE ÁNGULOS.


Ah,xa,claro...E que nos sonaba como a nave ENTERPRISE.¿Ves a clase en bici?.Non,eu von no meu TRANPORTADOR DE ÁNGULOS.

Eu creo que para acabar coas diferencias sociales,todos deberíamos ter o mesmo material escolar.Por exemplo:Todos con boli BIC,que é o boli da clase obrera.Pero non serviría de nada,por que teño que admitir por moito que me pese,que o BIC NARANXA de Arturo sempre escribirá fino,e que o meu BIC CRISTAL sempre escribirá normal.

HASTA OUTRA.