Os relatos de Guany

OS DIFERENTES


A pesar de ter superados unha serie de tabús e despois de moitas ideas obsoletas aparentemente, parecen que aínda seguen coleando comportamentos indicativos de que cambiamos máis na teoría que na práctica e de que aquilo que resulta diferente tardamos tempo en encaixalo (ata certo punto, normal), pero moitos de nós parecemos máis resistentes a aceptar ás persoas distintas en función da raza, cultura, estatus, sexo, etc... Será que algúns esquemas son moi difíciles de cambiar. Non temos nada contra os negros pero a posibilidade de ter un neto de cor café, probablemente nos quite o sono.

Referireime, entre os diferentes, aos homosexuais; non sei se porque e o que máis abonda en calquera dos nosos ámbitos ou porque, teño que recoñecelo, espértanme simpatía; a comunicación con eles é máis simétrica, "de igual a igual". Parece que teñen unha sensibilidade especial e tal vez iso lle facilite a empatía coas mulleres sen outras connotacións. A súa maneira diferente de enfocar a existencia non é nin mellor nin peor. A parella heterosexual, ideal da sociedade, non é ideal para todos.

De por que existen non parece haber unha resposta unánime; parece que predomina a idea de que se debe a mestura de xenes/ambiente. En todo caso, compételle a outros este tipo de explicacións.Por outro lado, a orixe das cousas ten moita importancia para averiguar as solucións e non é o caso, a pesar de que durante moito tempo foron considerados enfermos, vagos e maleantes, marxinais, etc.. O que me interesa son as súas vivencias nun mundo tantas veces hostil e inxusto con eles. Un apunte: desde 1990 deixou de ser considerada enfermidade oficialmente pola OMS. Curiosamente, en EE UU, uns anos antes, parece que pola presión social que existía.

Teño a impresión de que cos homosexuais andamos dalgunha maneira dando bandazos entre a aceptación e a repulsa, dependendo en certo modo, de cal sea a súa posición social, características individuais e as das persoas que os observan. Empeñados en poñerlle etiquetas de esto e do outro, tampouco nos molestamos moito en coñecelos; se acaso, pecharlle a porta do armario para que non desentonen. Todos coñecemos a eses iconos exitosos, encantadores, solidarios e cunha morea de atractivos. Posiblemente, calquera que reuna estes atributos é plenamente aceptado, independentemente da súa inclinación sexual, sempre que o observador non estea cargado de prexuizos. Pero na súa traxectoria anterior, intúese que pasaron eles e a súa familia un longo calvario pola incomprensión dos demais.

Refírome a nosa cultura, ao chamado Primeiro Mundo. As diferenzas existen cando destacamos sobre a norma e esta non é a mesma en todos os sitios nin en todos os momentos. Nalgunhas tribus de indios americanos como os Two Spirits, ademais de aceptalos, teñen un trato preferente cara a eles por consideralos seres elexidos como nexo de unión entre os homes e o mundo sobrenatural. No polo oposto, en canto a "refinamento" ,para os gregos era unha situación bastante normal. Resulta evidente que, en situacións deste tipo, a homosexualidade non presenta ningún problema, pero sucede todo contrario nunha sociedade competitiva, que sobrevalora os homes de pelo en peito, desprendendo testosterona polos poros da súa pel, estilo John Wayne, onde aqueles que se amosan "brandos" son motivo de ironía, represión ou, incluso, trato vexatorio.

Por sorte para eles, actualmente, as leis favorécenos no noso país. Os homes xa non cazan con frechas para sobrevivir nin están obrigados a fuxir dos mamúts para salvar o tipo; o pelo no peito acaba triturado pola Epilady e o ambiente que se respira no barrio madrileño de Chueca, por exemplo, é de todo menos marxinal. Sen embargo, porque están vivindo unha situación normalizada en canto aos seus dereitos, hai grupos ultraconservadores extremadamente ríxidos nas súas ideas aos que lles gustaría volver a incluilos na categoría de "vagos e maleantes" , negándose a consideralos como iguais. Parecen vendar os ollos ante a evidencia de que a homosexualidade nin é nada novo (vai ligado á existencia humana e tamén animal), nin é unha desviación, enfermidade ou perigo para a propagación da especie. Esta segue o seu curso coas restriccións que impoñen outro tipo de causas, alleas á homosexualidade como poden ser a falta de medios para manter unha familia extensa ou a libre decisión de non rodearse de fillos.

Tampouco se trata dun vicio a non ser que apliquen o substantivo a todo o mundo cando se relaciona na intimidade con quen e como mellor lle pareza, entendéndose como unha relación libre e mutuamente consentida. Choca, sen embargo, que moitos destes censores cos homosexuais sexan bastante laxos ou permisivos co abuso a menores, cousa que arrepía a calquera persoa mínimamente ben nacida. A semana pasada lía na Opinión as declaracións dun personaxe relevante dicindo que a pederastia formaba parte das debilidades humanas. Caeume o líquido que bebía; directamente, babeime de café.