Os monólogos de Manolo

OS TOCAPELOTAS (capítulo II)

Seguimos contando a vida deste elemento,hoxe basarémonos ná súa vida escolar.Pois vamos alá.

Resulta que eu tuven de compañeiro de clase a un elemento destes,e despois de pasar os anos,deime conta de que,aparte de ter todas as "cualidades" que nombrei antes,en cada época dá súa vida van aparecendo mais.


O tío en cuestión era un gran acusica.Contaba todo o que lle pasaba nó colexio.
-Mamá,verás...E que ná clase,hoxe,chamáronme ¡Mafioso!.


-Vale.non te preocupes que mañán xa falarei coa maestra.


-Sí mamá,pero por favor...¡QUE PAREZA UN ACCIDENTE!.

Tamén descubrín que sempre quería ser o mellor en todo.E con esa ánsia de ser o millor,era a vez,bastante incauto.Acórdome,que unha vez a maestra mandounos levar a clase cousas que sirvan para curar enfermedades ou que se podan atopar nun ambulatorio.

O día seguinte,cando chegamos á clase:

-Bueno nenos.Supoño que trousestes o que vos pedín onte.Vamos a ver,Ramón.¿Que trousestes?
 -Un paquete de algodón.

 -¿Quen cho dou?


-Miña nai.


-E..¿Qué che dixo?


-Que era para limpar as feridas,señorita.


-Moi ben.A ver tí Esperanza.¿Qué trousestes?


-Unha botella de agua oxigenada.


-¿Quen cha dou?


-Meu pai.


-E..¿Que che dixo?.


-Que era para desinfectar as feridas,señora maestra.


-Moi ben.A ver señorito Tocapelotas.¿Que trousestes tí?


-Unha bombona de oxígeno coa súa mascarilla e todo.


-¿Quen che dou eso a tí?


-O meu abó.


-Ai sí,¿E..que che dixo?.Si se pode saber.


-Sí señorita.Díxome:¿QUE..FAS..CA..BRÓN...?

Tamén solía ser bastante copión.Co seu ímpetu por ser o mais listo,non se cortaba a hora de copiar.O que pasa e que non todos os maestros eran coma o "Vello de Carnés".Había algún que correxía os exámenes,e ahí era donde o pillaban.Como aquel día que:
-Señor Tocapelotas.Ten vostede un cero en este examen.


-E..¿Por qué si se pode saber?.


-Por copiar po lo seu compañeiro.


-¿Por copiaaar?.E..¿En que se basa para facer tan absurda acusación?.Tamén pudo copiar él por mín.


-Pois en tres razóns moi simples.Os dous exámenes teñen o mismo nombre,as respostas son exactamente iguales nos dous.Todas menos a pregunta nº8,que o seu compañeiro puso NON O SEI,e vostede puso EU TAMPOUCO.

Despois desta desastrosa vida que levou ná EXB.Os seus pais(por non soportalo)mándano estudiar a fora.E é ahí donde,influenciado por algún profesor de Filosofía,aficionado ó teatro,coa misma enfermedade cá él,vai a sufrír o cambio mais notable dá súa vida.Pasa directamente de vivir a vida a súa maneira a INTERPRETAR UN PAPEL.O que fará de él un tipo mais insoportable,si cabe.Pero eso contarémolo nun próximo capítulo de:

¡¡¡OS TOCAPELOTAS!!!